[เรื่องเล่า] สองแถวรอบพิเศษ

เรื่องมันมีอยู่ว่า

วันนั้นที่โรงเรียนมีงานปฐมนิเทศของนักเรียนม.1 หลังจากงานเสร็จผมก็ไปเลี้ยงต่อกับเพื่อนๆ ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ก็เดินเที่ยวห้างไปเรื่อยตามภาษาของเด็กนักเรียนแหละครับ แวะทานเค้กบ้าง ทานอาหารบ้าง เล่น Game Center บ้าง ร้องเกะบ้าง

และแล้ว เวลาก็ล่วงเลยไปถึง 20.30

"ชิบหา_แล้ว สองแถวรอบสุดท้ายมันหมด 3 ทุ่มนี่หว่า"

เท่านั้นแหละครับ ผมรีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที

บ้านผมกับห้างสรรพสินค้าห่างกันไม่มากครับ แต่ก็ต้องนั่งรถ 2 ต่อ แล้วรถสองแถวที่ผมต้องนั่งเข้าบ้านมันวิ่งแค่ 3 ทุ่มซะด้วยสิ = =?

สุดท้ายผมก็มาไม่ทันจริงๆ ผมก้มมองนาฬิกาตอนนั้นเวลา 3 ทุ่ม 5 นาทีแล้ว สงสัยต้องนั่งมอไซค์เข้าบ้านแล้ว (ผมล่ะโคตรเกลียดการนั่งมอไซค์เข้าบ้านเลย เพาะวินแถวบ้านสันดาน...มาก)

แต่ทว่า......

เฮ้ยนั่นมัน สองแถวจอดอยู่ ยังวิ่งอยู่อีกเหรอ!!!

ผมเดินตรงไปยัง สองแถวด้วยความดีใจ ปนสงสัยเล็กน้อย

ผมอดสงสัยไม่ได้เลยถามป้าคนขับ ว่าด้วยเรื่องสองแถว

ถามไปถามมาได้ความว่า ป้าแกมารอรับหลานสาวสุดเลิฟที่เรียนอยู่โรงเรียนผมนี่แหละ

ป้าแกก็บ่นเรื่องโรงเรียนไปเรื่อยตามภาษาคนอารมณ์เสีย เพราะรอมานานแล้ว (งานที่โรงเรียนเลิก 3 ทุ่ม)

คุยไปคุยมาซักพัก ก็มีโทรศัพท์เข้ามือถือป้า

ซักพักป้าหันมาบอกได้เวลา ออกรถแล้ว หลานสาวถึงบ้านแล้วแหละ กลับยังไงก็ไม่รู้ เห็นว่าแบตหมดน่ะ เลยไม่ได้โทรมาบอกก่อน

ป้าชวนผมไปนั่งด้านหน้ารถ ซึ่งแอร์เย็นฉ่ำ แต่ผมก็ปฏิเสธไปเพราะเกรงใจ

"แต่ป้าดับไฟด้านหลังนะ" ป้ายิงใส่ผมอีก ราวกับจะให้ผมนั่งข้างหน้าให้ได้

"ไม่เป็นไรครับ ผมชอบนั่งด้านหลังมากกว่า" ผมยังยืนยันว่ายังไงนั่งด้านหลังดีกว่า

คุยเสร็จป้าแกก็ออกรถ แล้วก็ดับไฟหลังรถหรือส่วนที่ลูกค้าทั่วๆไปนั่งจริงๆ สงสัยจะกลัวเปลืองแบต555+

แต่ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร มีรถนั่งเข้าบ้านก็ดีแค่ไหนแล้ว

บรรยากาศกรุงเทพ ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆดีเกินคาดครับ รถที่เคยติด วิ่งฉิวๆ ลมเย็นๆพุ่งเข้าใส่หน้า ทำเอาผมไม่อยากลงจากรถเลยทีเดียว

และแล้ว ก็ถึงจุดหมายปลายทาง ผมกำลังจะควักตังจ่าย แต่บ้าเขาบอกไม่เป็นไร ป้าไม่เอา.....

ว่าแล้วป้าแกก็ขับรถไปเลย

ผมซาบซึ้งในน้ำใจป้าแกจริงๆ ให้ผมนั่งรถติดมาด้วย แถมยังไม่คิดตังอีก

"น้ำใจคนไทย ไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ"

ขอบคุณครับ ที่อ่านจนจบ :)